Tο Nocturno  είναι μια σειρά φωτογραφιών που έχει δημιουργηθεί τις νυχτερινές ώρες. Έχει την μορφή  μιας τετραλογίας και  χαρτογραφεί τις αναζητήσεις των τελευταίων ετών. 

Στο σκοτάδι αυτό αναζήτησα ένα ξέφωτο. Εξημέρωσα τους φόβους μου, τις αγωνίες μου, έμαθα έναν τρόπο να διαχειριστώ την άγνοια μου. Ίσως η μεγαλύτερη αρετή δεν είναι η αγάπη αλλά η διάκριση. Μια φωτεινή ρωγμή που τυφλώνει την άγνοια και ανασταίνει τον άνθρωπο.

Το έναστρο φως ήταν η πρώτη ύλη. Ένα σύννεφο που αλλάζει συνεχώς μεριές. Ενισχυμένο από τις μηχανές μοιάζει ανθρώπινο, εγκόσμιο, δεν το θέλεις πάντα. Το χρειάζεσαι όμως, είναι όπως η δεύτερη φωνή στην μουσική, κάτι σαν riposta. Άρχισα να φωτίζω με αυτό τα σκεύη της σιωπής. Τα δέντρα, τις  θάλασσες, τους βαρύθυμους βράχους, ένας εγγεγραμμένος χρόνος βαθειά μυστηριώδης που αδυνατούσα να καταλάβω. Και οι άνθρωποι, οι δικοί μου άνθρωποι, αθέατοι συχνά και σιωπηλοί όπως τα όνειρα.  

Αυτό που με σαγηνεύει στις φωτογραφικές μηχανές είναι ότι περιέχουν ένα έγκλειστο φως. Ένα λευκό σκοτάδι έτοιμο να εκραγεί. Τι φως είναι αυτό; Υπάρχει; Η φωτογραφία κάνει ορατά τα πράγματα ή τα πενθεί; Φωτίζονται από πηγές ή είναι αυτόφωτα;

Το πένθος του χρόνου, το νησί, το selva Oscura και τα όνειρα, είναι μια τετραλογία χωρίς την απληστία της ερμηνείας, την χειραγώγηση, την σαφήνεια των προσδιορισμών. Είναι ένας χάρτης για μια ομορφιά που δεν επιστρέφει, είναι ένα διαρκές ζητούμενο.

Εικόνες σκοτεινές, μια φωτεινή ρωγμή, ένας καθρέφτης.