Ένα βράδυ πήρα την Ομορφιά στα γόνατά μου. Και τη βρήκα πικρή. Και τη βλαστήμησα, έλεγε ο Ρεμπώ. Η ομορφιά είναι άλυτο αίνιγμα. Δεν είναι αισθητική, δεν είναι φόρμα που καθησυχάζει. Δεν βάζει στη σειρά τα πράγματα, μάλλον τα αναστατώνει. Είναι αδέσποτη και της αρέσει να έρχεται ακάλεστη στη γιορτή. Τα ασύμμετρα πάθη είναι οι φορείς των ιδεών της. Κυρίως όμως είναι ευάλωτη. Εκεί που βρίσκεις ένα κανόνα για να την ανασυντάξεις, αυτή συναισθάνεται την αλλαγή και αλλάζει πρόσωπο ξαφνικά. Αιφνιδίως πεθαίνει και αιφνιδίως ανασταίνεται. Έχει μέσα γέννα και θάνατο. Είναι η ίδια η ζωή.

Στους καιρούς μας την ομορφιά την βρίσκεις μέσα σε φιαλίδια συντήρησης της νεότητας. Εμφανίζεται σε οθόνες σαγηνευτικές, διαδίδεται ψηφιακά και γιγαντώνεται με χρώματα που δεν αποτυπώνονται στο χαρτί. Ο λαβύρινθος του 0,1 ανασχεδιάζει τον κόσμο. Ορίζεται μια νέου τύπου ομορφιά ικανή να πουληθεί στα ενεχυροδανειστήρια του μέλλοντος . Ανιχνεύεται ένα κριτήριο αξιών που να αντέχει στην αγορά και κυρίως στις μεγάλες κρίσεις.

Αμφιβολίες, επαναπροσδιορισμοί, αναστήλωση ή κατακερματισμός της τρέχουσας αισθητικής, νέοι φορείς νοήματος, ήταν μερικά από τα ζητούμενα που απασχόλησαν τους φωτογράφους σε αυτήν την εργασία. Η σύνδεση ευαλωτότητας και ομορφιάς υπήρξε η αφορμή μιας νέας καλλιτεχνικής εργασίας, και σε αυτήν την έκθεση παρουσιάζεται ένα μικρό δείγμα της δουλειάς τους.

Βασίλης Γεροντάκος

ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΙ